سلام و درود بر زوجین جوان
الان مدتهاست که ستون هنر زندگی بر روی مسائل زندگی زوجین جوان متمرکز شده است تا با ارائه توصیه های روانشناسانه و مشاوره ای بتواند گامی هرچند کوچک در تداوم موفقیت آمیز زندگی های تازه تشکیل شده بردارد. اگر دقت کنید متوجه می شوید که بسیاری از این توصیه ها ظاهرأ بر روی مسائل ساده و پیش پا افتاده ای است که شاید کمتر به آنها توجه می شود. اما تحقیق بر روی زندگی های از هم پاشیده نشان می دهد عدم رعایت همین نکات به ظاهر ساده، در ادامه ی مسیر زندگی باعث چه گرفتاری های بزرگی می شود.
آنچه که امروز می خواهیم به آن بپردازیم، چگونگی کنترل دوستی های دوران مجردی است در دوران پس از ازدواج!
با دوستان و دوستی های دوران مجردی خود پس از ازدواج چه کنیم!؟
همیشه شنیده ایم که گاهی داشتن یک دوست خوب و واقعی در زندگی هر فردی چقدر می تواند تاثیرگذار باشد. البته این موضوع در جنبه ی منفی اش نیز می تواند صادق باشد، اینکه یک رفیق ناباب، چقدر می تواند در نابود کردن زندگی دوست و یا دوستان خود موثر باشد.
خوب است که زوجین جوان به این موضوع دقت داشته باشند، حالا که وارد زندگی مشترک با همسر خود شده اند، تا چه میزان می توانند تاثیر دوستان صمیمی و بسیار نزدیکشان را بر روی زندگی مشترک خود کنترل کنند!؟ آیا اینکه معاشرت با آن دوست اساسأ باعث رشد و پیشرفت امور زندگی و بخصوص بهتر شدن ارتباط شما با همسرتان می شود!؟ و دیگر اینکه آیا درست است با همان شیوه ی دوران مجردی با دوستان صمیمی خود ارتباط داشته و آن همه وقت بگذارید!؟
در همین ارتباط در مورد تداوم دوستی ها و یا قطع ارتباط با دوستان آن هم پس از ازدواج معمولأ بازهم متأسفانه با دو نوع رفتار افراطی و تفریطی روبرو هستیم که هردو می تواند به زندگی مشترک لطمه وارد آورد! یک دسته کسانی که گویا هنوز متوجه نشده اند ازدواج کرده اند و بین جایگاه همسر و دوست دوران مجردی تفاوتی قائل نیستند! ایشان کماکان مانند دوران مجردی خود به دنبال دوست و یا دوستان خود بوده و ساعات متمادی پس از کار و در اوقات فراغت خود همسرشان را در خانه تنها گذاشته و به دنبال ارتباطات دوستانه خود می باشند.
به این دسته از افراد معمولا رفیق بازان قهاری گفته می شود که گویا دوست و رفیق تنها تعیین کننده ی همه امور زندگی آنهاست و همسر هیچ نقش و جایگاهی برایشان ندارد! افرادی که چنین رفتار نابالغانه ای حتی پس از ازدواج دارند، می بایستی در همان مشاوره های قبل از ازدواج به فکر تغییر عادات خود می افتادند و البته اگر تاکنون نیز به زندگی مشترک خود لطمه ی شدیدی وارد نکرده اند، هنوز هم دیر نیست و می توانند در جهت اصلاح این رفتارها و برای نجات زندگی مشترک، از مشاوران متخصص کمک بگیرند.
دسته ی دیگر افرادی هستند در نقطه ی مقابل که به محض ازدواج تمامی ارتباطات دوستانه ی خود را تعطیل کرده و فقط و فقط بر روی ارتباط با همسر خود متمرکز می شوند! این دسته از افراد معمولا تمامی نیازهای ارتباطی خویش را فقط در همسرشان جستجو می کنند و بدانند که به زودی سرخورده و اصطلاحاً بی دل و دماغ می شوند!
توجه داشته باشید اگر به دنبال یک رفتار صحیح و منطقی هستید توصیه ما این است که معاشرت با دوستان خوبمان در حد و اندازه صحیح که زندگی مشترک را محکم تر می کند، بسیار هم خوب است. تحقیقات نشان می دهد افرادی که روابط دوستانه قوی و گسترده ای دارند بیشتر از آن عده که تمام انرژی و تمرکزشان را روی همسر خود می گذارند، احساس خوشبختی می کنند.
وقتی همه انرژی تان را روی روابط زناشویی بگذارید و همه توقعات را از ازدواجتان داشته باشید، هیچ یک از دو طرف فضای کافی برای خلوت خودشان و البته استقلال مورد نیاز نخواهند داشت. اما وقتی رفت و آمد با دوستان در میان باشد زوجین صرفا برای معاشرت به یکدیگر وابسته نیستند. این دقیقا همان اتفاقی است که ازدواج آن ها را قوی تر و قدرتمندتر می کند. به این ترتیب بهتر است خانم ها با دوستان خود و آقایان هم با دوستان خود معاشرت در اندازه معقول را داشته باشند اما آن را از حد نگذرانند! این همان رفتار به دور از افراط و تفریط و معتدلی است که بهتر است از همان ابتدای زندگی زناشویی در ارتباط با دوستان دوران مجردی خود در پیش بگیریم. بنابر این اگر دوستان خوبی داریم که وجودشان انرژی بخش و گفتگو با ایشان سودمند است، نباید بعد از ازدواج حذفشان کنیم و البته نباید هم به اندازه ی دوران مجردی برایشان وقت بگذاریم! یک حدی از تعادل مد نظر است که در آن رضایت، شادابی، رشد فکری و سلامت روانی شما و همسرتان تأمین گردیده و روابطتان مستحکم می گردد. موفق باشید.
اقتباس، تهیه و تنظیم:فاطمه موسوی، روان شناس و زوج درمانگر
شاهین نوش آبادی، مدرس و مشاور امور خانواده