چندین هفته است که مخاطب مطالب ستون هنر زندگی، جوانان عزیز می باشند. ما پیرامون مسائل مختلف دوران جوانی و اشتغال و ازدواج جوانان، ایشان را مخاطب قرار داده و مطالب مبسوطی را مرور کردیم. در این هفته توصیه هایی برای والدین عزیز و گرامی در هنگام ازدواج فرزندشان داریم که توجه به آنها بسیار مهم است.
نکاتی که والدین گرامی لازم است در مشورت دادن به فرزندشان در هنگام ازدواج او رعایت کنند:
خیلی بدیهی به نظر می رسد که نقش و وظایف والدین در امر ازدواج فرزندشان از سال ها قبل از زمان ازدواج فرزند آغاز می شود. حتی باید گفت از زمانی که فرزندان کوچک هستند، این وظیفه ی والدین است که با ایجاد رابطه ی صحیح و صمیمی با یکدیگر همواره ذهنیت مثبتی را در فرزندان نسبت به ازدواج و زناشویی پدید آورند.
این ذهنیت مثبت در اینکه فرزندان وقتی به سن ازدواج می رسند خیلی کمکشان می کند تا به موقع تصمیم گرفته و اقدام کنند. همچنین قبلآ هم اشاره داشتیم که در هنگام انتخاب همسر، والدین باید که طرف مشورت فرزند خود باشند و او را از نظرات و راهنمایی های سودمند خود بهره مند سازند. اما باید مراقب باشند نظرات خود را تحمیل نکنند!
معمولا دیده شده که والدین انتظار دارند آنچه در نظرشان راه خیر و صواب است و به فرزند خود پیشنهاد میدهند را فرزندان پذیرفته و شاکر باشند. اما گاهی با واکنش های تلخ و مقاومت فرزندان مواجه می شوند. علت بسیاری از این واکنش ها می تواند نقص در فرهنگ گفتگو و تفهیم و تفاهم کافی بین والدین و فرزندان باشد.
برخی پدر و مادرها فکر می کنند تمام صلاح کار فرزندشان را فقط خودشان می دانند! نکته ی قابل تأمل در این رابطه این است خطای تحمیل نظر معمولا از سوی والدینی سر می زند که دارای تمکن مالی خوبی بوده و یا دارای تحصیلات و موقعیت های شغلی و اجتماعی بالایی هستند و یا از همان ابتدا اجازه هیچگونه تصمیم گیری را به فرزندشان نداده و همواره فقط رای و نظر خود را قبول داشته اند!
این نوع خانواده ها خود را محق می دانند که در امر ازدواج نیز بجای فرزندشان تصمیم گیری نموده و همسرش را برایش انتخاب کرده و او نیز مانند همیشه پذیرا باشد!
از نظر روان شناسان، فرزندانی که با اعتماد به نفس بار می آیند زودتر می توانند مستقل شده و تصمیماتی با نظر و عقیده ی خود بگیرند. اصطلاحا این دسته از فرزندان به یک تمایز یافتگی رسیده اند. بهتر است بگوییم تمایز یافتگی فرآیندی است بسوی استقلال کامل و سالم که بیانگر میزان توانایی فرد در تفکیک فرآیندهای عقلانی و احساسی از یکدیگر است. به عبارتی دیگر، رسیدن به حدی از استقلال عاطفی که فرد بتواند در موقعیت های عاطفی و هیجانی، بدون غرق شدن در جو عاطفی آن موقعیت ها، به صورت مستقل و عقلانی تصمیم گیری کند. بطور مثال وقتی خود فرزند آگاه است که از نظر عقلانی نمی تواند انتخاب والدینش را تایید کند، نباید به خاطر آشفتگی هیجانی - احساسی و نگرانی از دلخوری پدر و مادر دست به انتخاب اشتباه بزند و اگر او فرزندی تمایزیافته باشد قادر به تشخیص این آشفتگی می شود و با همه احترامی که برای والدینش قائل است اجازه تصمیم اشتباه را به خود نمی دهد و با دلیل و برهان و با صبر و شکیبایی و احترام در گفتگو، به آنها اشتباهشان را تفهیم می کند.
گاه والدین بخاطر معیارهای اشتباهی که برخود فرض کرده اند انتخاب فرزندشان را اشتباه می بینند و مصرانه ان را رد می کنند در اینجا فرزند تمایزیافته قادربه پشتیبانی از تصمیم خود به ازدواج با فرد مطلوبش با رعایت ادب و احترام والدین است!
تحقیقات نشان می دهد در ازدواج هایی که منجر به شکست شده اند، از همان ابتدا و در مرحله انتخاب همسر دچار مشکلاتی بوده اند که یا با تحمیل نظر از سوی والدین روبرو بوده و یا در نقطه ی مقابل، بدون داشتن پختگی لازم و بدون توجه به مشورت و نظرات والدین تصمیم گیری کرده اند و عمومأ بدون داشتن مشاوره تخصصی قبل از ازدواج، اقدام به تشکیل خانواده نموده اند!
توصیه می نماییم که در اینگونه موارد که تفاوت نظر جدی بر روی انتخاب همسر در خانواده ها مطرح است، حتما از مشورت با مشاوران قبل از ازدواج بهره گیرند تا بسیاری از مسائل به صورت تخصصی تبیین گردند.
والدین بهتر است این دقت را داشته باشند که همواره بصورت معتدل و متعادل به فرزند خود مشورت دهند و بهتر است تا در نهایت دست فرزند خود را برای تصمیماتش باز بگذارند تا او خودش آگاهانه و مسئولانه تصمیم بگیرد و مسئولیت نتایج و عواقب تصمیماتش را خود بر عهده گیرد تا اگر خدای ناخواسته با شکست روبرو شد آن را بر گردن شما نیندازد!
امروزه کم نیستند جوانانی که برای فرافکنی هم که شده، والدین را در تصمیمات نادرست و شکست های خود مقصر می دانند! توصیه مهم دیگر ما به والدین در هنگام ازدواج فرزندان، پس از انتخاب همسر و گذشتن از این مراحل، در مورد انجام مراسم عقد و ازدواج است که در این خصوص مباحث بسیاری داریم که آن را به هفته ی آینده موکول می کنیم.
اقتباس، تهیه و تنظیم:فاطمه موسوی، روان شناس و زوج درمانگر
شاهین نوش آبادی، مشاور امور خانواده
